Pierwsze spotkanie z cyklu: „Wiśnicz jakiego nie znamy” odbyło się 31 maja 2019 roku. Spotkanie dało możliwość obejrzenia dwóch filmów z życia dawnego Nowego Wiśnicza. Pierwszy film pod tytułem: Odsłonięcie pomnika Jana Matejki w Wiśniczu w 1993r. dokumentuje przebieg uroczystości obchodów 100. rocznicy śmierci Jana Matejki i 130. rocznicy wybuchu powstania styczniowego. Film pokazuje atmosferę, w jakiej ta uroczystość się odbywała i chwilę odsłonięcia i poświęcenia pomnika.
Zobaczyliśmy ówczesne władze województwa tarnowskiego, do którego Wiśnicz należał, władze Nowego Wiśnicza, duchowieństwo, przemawiających licznych gości oraz prof. Czesława Dźwigaja, fundatora pomnika Matejki, który jest pierwszym z pomników ofiarowanych Wiśniczowi przez Profesora.
Na filmie widzimy, jak wiśniczanie przeżywali to wydarzenie, a także uczniów Liceum Sztuk Plastycznych w Wiśniczu, którzy przygotowali na tę uroczystość bogatą część artystyczną. Z filmu możemy dowiedzieć się również o związkach największego polskiego malarza historycznego z Wiśniczem. Przypomniała o nich Maria Serafińska – Domańska z Koryznówki, w której bywał Jan Matejko.
Film drugi dokumentuje przebieg spotkania prof. Alfreda Majewskiego z mieszkańcami Wiśnicza, które odbyło się na zamku w 1992, z okazji wydania jego książki pt. Zamek w Wiśniczu. Przedstawiona w niej została historia zamku oraz prac remontowych, jakie dla ratowania zrujnowanego zabytku podjął prof. Majewski w 1948 roku i prowadził do roku 1983. Książka ta, a raczej niewielka książeczka, była wyjściem naprzeciw zapotrzebowania i rosnącego zainteresowania turystów nieodwiedzających Wiśnicz a także stopniowego, mimo prowadzonych prac remontowych, udostępniania zamku zwiedzającym. Publikacja ta wydana została przez Urząd Nowy Wiśnicz w latach, gdy całą działalnością wydawniczą w Polsce kierowały urzędy centralne z Głównym Urzędem Kontroli, Prasy, Publikacji i Widowisk w Warszawie czyli cenzurą na czele. Na filmie utrwalone zostało ostatnie spotkanie profesora Alfreda Majewskiego z zamkiem i wiśniczanami.
Alfred Majewski to najwybitniejszy konserwator polskich zamków, jest postacią wyjątkową, w ciągu swego życia odbudował szereg najpiękniejszych, najbardziej znaczących dla historii państwa polskiego zamków. Absolwent wydziału architektury Politechniki we Lwowie. Pracę konserwatora rozpoczął w 1933 roku kierując odnowieniem zamku w Olesku a następnie w Tarnopolu i Zbarażu. Zamek w Olesku położony na wschód od Lwowa, to miejsce urodzin króla Polski Jana III Sobieskiego. Profesor Majewski pracując w Urzędzie Wojewódzkim w Tarnopolu, projektował i nadzorował także budowę wielu szkół w woj. tarnopolskim.
W 1939 wybuchła II wojna światowa, po zajęciu terenów wschodniej Polski przez Związek Radziecki, Profesor zagrożony śmiercią przedostał się do majątku żony pod Gdowem, gdzie przetrwał wojnę. W latach 1951 – 1983 będąc dyrektorem Kierownictwa Odnowienia Zamku Królewskiego dokończył odbudowę zamku na Wawelu a nastepnie, odbudowywał i konserwował zamki w Pieskowej Skale, Krasiczynie, Baranowie Sandomierskim, Suchej Beskidzkiej, Dębnie, Niedzicy, Przecławiu, Ujeździe a także przez wiele lat zamek w Wiśniczu.
O swojej pracy i dokonaniach mówił:
„Całe moje życie podporządkowałem pracy na rzecz odnowienia naszych zamków, tak doświadczonych przez historię jak sami Polacy, mimo że przekroczyłem 90 lat życia, wiem, że pozostało wiele do zrobienia, jednakże czuję się człowiekiem spełnionym, gdyż robiłem to, co najbardziej kochałem”.
fot. Michał Irzykowski